Jedni mówią, że historia lubi się powtarzać. Inni, że jest nauczycielką życia. Jak jest naprawdę? Czy wydarzenia zataczają koło, czy też nic dwa razy się nie zdarza? Czy ludzie potrafią wyciągać wnioski z nieszczęść, które sami powodują?

Odpowiedzi na te pytania nie są sprawą prostą i oczywistą. Pomocą w ich udzieleniu może być lektura niniejszej książki. Autor w merytoryczny, a zarazem ciekawy sposób opowiada o czasach, w których żyli kolejno Sokrates, św. Filip Neri i św. Jan Paweł II. Na przykładzie ich losów dowiadujemy się, że zawsze, kiedy człowiek poczuł się miarą wszechrzeczy, dochodziło do czegoś, co sprowadzało go na ziemię. Zależności opisane w tej książce mogą okazać się istotne także w XXI wieku, kiedy coraz trudniej interpretuje się nam zdarzenia współczesne.

Adam Adamski COr – kapłan Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri w Gostyniu; prefekt Domu Formacyjnego w Poznaniu, duszpasterz nauczycieli akademickich Archidiecezji Poznańskiej, rekolekcjonista, wykładowca filozofii na Wydziale Teologicznym UAM i w Seminarium Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.

Adresaci:

- książka adresowana jest do wszystkich poszukujących trwałych fundamentów, na których można budować swoje życie i przyszłość cywilizacji.

- do wszystkich mających odwagę, (ochotę) myśleć w świecie promowanej bezmyślności. Gdy ponownie człowiek czyni się miarą wszechrzeczy, traci zdolność odróżniania dobra od zła.

- do kapłanów i wszystkich głoszących Ewangelię - ma ukazać ponadczasowy sens podejmowanych wysiłków.

- do wierzących - ma ukazać prawdy wiary jako wpisujące się w odwieczny LOGOS świata, który trzeba uwzględniać, „czyniąc sobie ziemię poddaną”. Ten LOGOS dostrzegli już Grecy, a św. Jan utożsamił z Bogiem wcielonym. („Na początku był LOGOS – SŁOWO, … a bez Niego nic się nie stało, … tym, który Go przyjęli, dało moc…).

- do wątpiących i poszukujących - ma zainspirować do refleksji nad konsekwencjami czynienia siebie miarą wszechrzeczy.

Korzyści:

- wiedza na temat, jak postrzegano człowieka i jego wpływ na rzeczywistość – przekrój przez wieki

- pokazuje fundamenty, na których można budować swoje życie

- utwierdza w prawdach wiary

- komunikatywny język

PRAWDA i DOBRO nie dotyczą jedynie abstrakcyjnych, oderwanych od życia pojęć. Przecież od tego, jak je rozumiemy, zależą nasze życiowe postawy, a w konsekwencji – kształt świata, w którym żyjemy.

„Łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie”. To słowa Świętego Pawła z Listu do Rzymian. Co miał na myśli Apostoł Narodów? Zniechęcenie? Lenistwo? Otóż tam, gdzie brakuje dobra, nie chodzi jedynie o brak dobrej woli – aby móc bowiem czynić dobrze, trzeba najpierw owo dobro poznać i zrozumieć. Współczesny świat mówi nam raz po raz, że obiektywna prawda nie istnieje. W konsekwencji często popycha się nas do ulegania czemuś, co jest dobre jedynie pozornie. Dlatego konieczne jest nieustanne rozeznawanie, co naprawdę jest dobre, a co złe. Ostatecznie chodzi więc o poszukiwanie PRAWDY o DOBRU.

O autorze

Adam Adamski COr – kapłan Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri w Gostyniu; prefekt Domu Formacyjnego w Poznaniu, duszpasterz nauczycieli akademickich archidiecezji poznańskiej, rekolekcjonista, wykładowca filozofii na Wydziale Teologicznym UAM i w Seminarium Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

– autor podejmuje problem PRAWDY i DOBRA, a więc kwestii fundamentalnych

– to książka dla wszystkich mających odwagę (i ochotę) poszukiwać prawdy w świecie, który raz po raz głosi, że wszystko jest relatywne

– propozycja dla do wątpiących i poszukujących, a także dla tych, którzy chcą uporządkować swoje myślenie na temat kategorii dobra i prawdy

Wybrany fragment

Jaka jest więc prawda na temat dobra i zła? Czy jesteśmy w stanie ją w ogóle poznać? To bardzo ważne pytania, zwłaszcza w kontekście organizowania życia społecznego i ustalenia w nim norm prawnych. Mogłoby się wydawać, że to oczywiste, iż prawo ma bronić dobra i zapobiegać złu. Trudność polega jednak na tym, że gdy dla jednych coś wydaje się dobre i może być zalegalizowane, inni postrzegają to jako złe i w konsekwencji nigdy zgodzą się, by to prawnie usankcjonować. Powraca więc pytanie: „a jak jest naprawdę?”.

Bal Wszystkich Świętych jako alternatywa dla Halloween trochę już nam spowszedniał? Poszukajmy nowego sposobu, by zaprzyjaźnić naszych uczniów (i nie tylko) ze świętymi!

Gra Świętość to norma! jest doskonałą propozycją zarówno dla katechetów, jak i dla duszpasterzy. Można ją przeprowadzić przy wielu okazjach: w szkole, jako oryginalne przygotowanie do uroczystości Wszystkich Świętych; podczas rekolekcji szkolnych lub parafialnych; na obozie dla służby liturgicznej ołtarza; podczas parafialnego pikniku rodzinnego. Można ją rozbudowywać – np. dodając postaci świętych i błogosławionych ważne dla danej społeczności, różnicując stopień trudności zadań ze względu na wiek uczestników. Przygotowanie i przeprowadzenie tej zabawy to zarazem doskonała okazja do zintegrowania grona pedagogicznego, rodziców uczniów, różnych środowisk gromadzących się wokół parafii.

Publikacja zawiera:

• scenariusz gry,
• szereg wartościowych sugestii, popartych doświadczeniem w organizowaniu podobnych wydarzeń,
• materiały pomocnicze,
• kody QR prowadzące do materiałów graficznych przydatnych w przeprowadzeniu gry.
  Justyna Bartoszyńska jest katechetką i autorką licznych publikacji katechetycznych. Swoje doświadczenie zawodowe zdobywała w rozmaitych szkołach, od podstawowych po średnie, od tradycyjnych po integracyjne oraz te pracujące metodą Montessori. Prowadziła warsztaty biblijne i judaistyczne dla młodzieży oraz dorosłych, a także szkolenia dla katechetów. Wielokrotnie organizowała niekonwencjonalne rekolekcje szkolne i parafialne w różnych miastach i środowiskach.

Czy współczucie to temat na książkę? Jedni mówią: „Tak, tego nam dziś potrzeba! Nie przymusu poprawnej politycznie empatii, lecz konsekwentnej nieobojętności wobec cierpienia”. Drudzy odpowiadają: „Ile można!? Współczucie nie jest sexy, zróbcie coś o przemocy czy relacjach damsko-męskich, to się sprzeda!”.

Małgorzata Bilska i jej rozmówcy pokazują, że współczucia nie da się zamknąć w ścisłych ramach. Każdy musi tu iść swoją drogą. Nauczyć się dostrzegać konkretnego człowieka, zrozumieć, że ważna jest osoba, a nie wyobrażenia o niej, stereotypy czy instytucje. Kogo stać na taką postawę? Kogoś, kto szuka w sobie „talentu współczucia”, zamiast kierować się litością, której nikt nie chce.

Książka dotyka zwykłego życia, także twojego – i twoich bliskich. Znajdziesz tu:

• 15 mocnych, opartych na osobistym doświadczeniu i wiedzy rozmów o współczuciu

• 14 autentycznych, oryginalnych komentarzy do rozmów autorstwa kardynała Grzegorza Rysia

• nowatorską modlitwę za dzieci autorstwa wybitnego poety

• szczere odpowiedzi na trudne pytania – i pytania bez odpowiedzi, które (zo)stawiamy czytelnikowi

Całość to proste, tak ważne dziś pytanie: Jak kochać człowieka, żeby czuł się kochany?

O autorach

Małgorzata Bilska – dziennikarka, autorka książek, absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Socjologii UJ. Pracuje dla „Przewodnika Katolickiego”, gdzie ma stałą rubrykę Bez Owijania; współpracuje z „Rzeczpospolitą” i KAI. Jest też pedagogiem, ekspertem w obszarze profilaktyki przemocy. Publikowała w „Tygodniku Powszechnym”, „Wprost”, „Znaku”, „Przeglądzie Powszechnym”, „Więzi”, „Teologii Politycznej, „Pressjach”; w magazynie na urządzenia mobilne „W Punkt”; na portalach natemat.pl, rmf24.pl, deon.pl, pl.aleteia.org. Ostatnio wydała – z kardynałem Grzegorzem Rysiem – książkę Mistrzowie drugiego planu, która dostała wyróżnienie FENIKS 2023. Jej artykuły znajdują się w pracach zbiorowych, w tym: Chrześcijaństwo przed nami, red. J. Makowski i J. Salamon SJ (2008). Mieszka w Krakowie.

Kardynał Grzegorz Ryś – święcenia kapłańskie otrzymał w 1988 roku. Ukończył studia z zakresu teologii oraz historii. Podjął studia doktoranckie na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1994 roku uzyskał doktorat, a w 2000 roku habilitację z nauk humanistycznych w zakresie historii. W ramach Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Rady Stałej Episkopatu Polski, zasiada również w Radzie do spraw Ekumenizmu, Radzie do spraw Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego oraz Radzie do spraw Rodziny. Od 2022 roku jest przewodniczącym Rady do spraw Dialogu Religijnego i przewodniczącym Komitetu do spraw Dialogu z Judaizmem. W 2023 roku został delegowany przez Konferencję Episkopatu Polski do zespołu pracującego nad koncepcją komisji badającej przypadki wykorzystania seksualnego małoletnich w Kościele w Polsce. W 2023 roku papież Franciszek ogłosił jego nominację na kardynała, a także mianował go członkiem Dykasterii do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Fragment:

Ta książka jest pytaniem o współczucie, rozbitym na tyle osobistych pytań, ilu ludzi chodzi po Ziemi. Nie ma jedynie słusznej tezy. Nie stanowi teoretycznego wykładu. Jej siłą jest osobiste doświadczenie. Stanowi pewne zderzenie życia codziennego, realiów bycia z ludźmi, z wrażliwością Ewangelii.

(…)

Jest przeznaczona dla każdego, kto lubi poszukiwania. Szuka autentycznej miłości i współczucia pyta o pewną wrażliwość. Nie godzi się na obojętność. Cierpi z powodu innych, w otoczeniu ma kogoś cierpiącego. Albo nie ma zaufania do siebie, że kiedy będzie szedł drogą jak kapłan i lewita z przypowieści, nie minie obojętnie ofiary przemocy przy drodze, jak to się do dziś zdarza ludziom pobożnym.

Żyjemy w kulturze rywalizacji, w której należy ścigać się o „palmę pierwszeństwa”. Liczy się wyłącznie świętowanie zwycięstwa; pierwszeństwo w rankingu, najwyższy stopień podium. Bycie przywódcą, a nie zastępcą. Także wśród Chrześcijan, którzy przecież znają słowa Jezusa „ostatni będą pierwszymi”. Drugi plan nadal umyka uwadze, mimo pontyfikatu papieża Franciszka, którego fascynacja takimi postaciami była inspiracją tej książki.

Jest to zbiór rozmów na temat biblijnego drugiego planu – z abp. Grzegorzem Rysiem, metropolitą łódzkim, historykiem Kościoła i wielkim pasjonatem Biblii rozmawiała Małgorzata Bilska, dziennikarka i socjolog.

Wiele postaci ze Starego i Nowego Testamentu znamy z niedzielnych homilii, katechez czy lektury brewiarza. Jest jednak dużo takich, które choć barwne, niezwykłe, autentyczne (z krwi i kości), pozostają w ukryciu. Ananiasz, cztery „prababki Jezusa”, Zacheusz, dobry łotr, Lidia z Tiatyry lub Barnaba są praktycznie obcy wielu chrześcijanom. Ich role są może drugoplanowe, ale nie mniej wspaniałe. Poza tym Bóg kocha ich szczególnie. Tylko On potrafi dostrzec siedzącego na drzewie Zacheusza, którym wszyscy gardzą, bo jest zdrajcą i nieczystym, tylko On „wprasza się” do niego na obiad, ku zgorszeniu otoczenia. Jedynie On może spełnić prośbę Syrofenicjanki, od której odwracali się porządni i pobożni. Ich historie wiele mówią o Bogu, którego czcimy, choć nadal słabo znamy. Dzięki nim odkrywamy Go na nowo.

Wyboru postaci dokonał abp Grzegorz Ryś. Małgorzata Bilska zadbała o to, by historie miały odniesienie do współczesności. Biblia jest wiecznie aktualna. Aby to poczuć, trzeba wyjść na spotkanie biblijnych epizodystów. Są tak tacy jak my, możemy się z nimi utożsamiać.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

* Interesujące i nietypowe ujęcie treści biblijnych
* Można pogłębić wiedzę na temat wybranych wydarzeń z Biblii i postaci w niej występujących
* Walory nie tylko edukacyjne, treść rozmów zmusza do refleksji i odniesień do życia współczesnego
* Zapoznajemy się ze sposobem czytania Biblii przez popularnego i bardzo lubianego Arcybiskupa Grzegorza Rysia, znanego nie tylko ze swojej duszpasterskiej działalności, ale także z ogromnej wiedzy, poczucia humoru oraz dystansu do siebie i świata.

Fragment z książki:

Weronika (fragm.)

Małgorzata Bilska: Uzdrowienie kobiety cierpiącej na krwotok opisali wszyscy trzej synoptycy.

Abp Grzegorz Ryś: Kiedy ta kobieta „dotknęła” Jezusa, On wziął na siebie jej upływ krwi. Całą nieczystość, też rytualną, jaka z tym się wiązała. Stąd ta VI stacja drogi krzyżowej, która mówi, że teraz ona podchodzi do zakrwawionego Jezusa i ociera Mu twarz z krwi. Bierze ją na swoją szatę, swoją chustę. Widzimy Weronikę jako kogoś, kto – na tyle, na ile to jest możliwe – próbuje się Bogu odwdzięczyć za łaskę otrzymaną wcześniej. Ona nie jest w stanie „zabrać” Jego upływu krwi, ale godzi się na jakąś Jego „nieczystość”. Jezus, skazaniec, jest uznany za nieczystego (rytualnie). Wszyscy się od Niego odsuwają. Ona jedna do Niego podchodzi, dotyka Go. Od czasu, gdy odkryłem tę tradycję, jestem bardzo wrażliwy, kiedy ktoś mi mówi, że VI stacja jest niebiblijna. Literalnie – tak. Ale jeśli pójść za tą – bardzo wczesną – tradycją, to ona jest zakorzeniona w Ewangelii, w wydarzeniu uzdrowienia kobiety cierpiącej na upływ krwi.

(…)

MB: Podoba mi się taka Weronika. Łatwo uznać jej gest za stereotypowo macierzyński, troskę o drugiego. Kobiety wpisane są w Kościele wyłącznie w logikę bezinteresownego poświęcenia, typowego dla sfery prywatnej, mężczyźni natomiast w logikę wymiany. Typową dla sfery publicznej. Ona kieruje się tą drugą. To daje nowe przestrzenie do myślenia o naturze kobiet.

Abp GR: Absolutnie tak – jest to odpowiedź na dar doznany od Pana. Wtedy stacja VI jest bardzo głęboka…

MB: Pomówmy o kobiecie cierpiącej na krwotok. Co w żydowskim świecie oznaczała nieczystość rytualna?

Abp GR: Ona nie miała możliwości wejścia do świątyni. Uczestniczenia w kulcie. Dopóki trwał jej problem, nie ustał upływ krwi. Ale to był również nakaz dystansu do wspólnoty ludzkiej. Każdemu, kogo dotknęła, przekazywała własną nieczystość. Widać to zwłaszcza w Łukaszowym opisie tego wydarzenia. Kiedy Jezus próbuje ją wyciągnąć z tłumu, ona jest po prostu przerażona! Wie, że nie powinno jej tu być. Wszyscy, którzy stali obok, mieli prawo mieć do niej pretensje. Ogromnie ważne jest to, że nieczystość rytualna nie ma charakteru moralnego. Pan Jezus do tej właśnie nieczystości miał duży dystans. Mówił bardzo wyraźnie o tym, co człowieka zanieczyszcza – nie jedzenie i rzeczy pochodzące z zewnątrz lecz przeciwnie. To co płynie z wnętrza, grzeszne pragnienia serca. W myśleniu Jezusa, w Jego działaniu, upływ krwi nie jest czymś, co czyni kobietę nieczystą.

Noty o Autorach:

Arcybiskup Grzegorz Ryś – doktor habilitowany nauk humanistycznych specjalizujący się w historii Kościoła, arcybiskup metropolita łódzki od 2017. Zaangażowany na rzecz ekumenizmu i dialogu międzyreligijnego. Był pomysłodawcą zorganizowanego w 2011 roku spotkania chrześcijan, żydów i muzułmanów w intencji pokoju pod nazwą „Echo Asyżu w Krakowie”. Wszedł w skład Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, a także kapituł Nagrody im. Ks. Stanisława Musiała przyznawanej przez Klub Chrześcijan i Żydów „Przymierze” oraz Nagrody Znaku i Hestii im. księdza Józefa Tischnera

Małgorzata Bilska - dziennikarka, publicystka, autorka książek; absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Socjologii UJ (specjalizuje się w problematyce kultury współczesnej i tzw. nowych ruchów społecznych). Publikowała w czasopismach naukowych oraz m. in. Tygodniku Powszechnym, Znaku, Więzi. Przeglądzie Powszechnym, Pressjach i Wprost, prowadziła bloga na portalu rmf24.pl. Jest stałym współpracownikiem Przewodnika Katolickiego gdzie prowadzi rubrykę "Bez Owijania". Współpracuje z międzynarodowym portalem Aleteia i Rzeczpospolitą. Prowadzi warsztaty z komunikacji interpersonalnej i profilaktyki przemocy. Mieszka w Krakowie.

Spis treści:

Dotyk Weroniki – Kobieta cierpiąca na upływ krwi/Weronika

Brat Szawła – Ananiasz

Ubogi z wyboru – Barnaba

Kobieta sukcesu – Lidia

Nie jestem godzien – Setnik

Poganka inspiruje Jezus Tour – Syrofenicjanka

Awans arcycelnika – Zacheusz

Prawdziwy mężczyzna – Józef

Para wszechczasów – Pryska i Akwila

Potrójnie wykluczona – Prorokini Anna

Tête-à-tête z Jezusem – Niewidomy z Betsaidy

Mistrzyni marnotrawstwa – Maria z Betanii

Wielki Juda – Juda patriarcha

Kapłan spoza mainstreamu – Melchizedek

Cztery babki z charakterem – Tamar, Rachab, Rut, Batszeba

Miłość drugiego planu – Oblubieniec i Oblubienica

Robotnik ostatniej minuty – Dobry Łotr

Helena, matka Konstantyna, wyrusza do Judei jako zwykła pątniczka. Drogę pokonuje pieszo, bez honorów i eskorty wojska. Towarzyszą jej jedynie zrozpaczony żołnierz, okaleczony biskup, służka i kilku strażników. Co czeka ich w Ziemi Świętej?

Druga część serii poradników ks. Jana Frąckowiaka

Dlaczego warto kupić tę książkę?

- Krótkie rozważania na temat Kościoła – częściowo osobiste, poruszające. Z łatwością trafiają do czytelnika.

- Rozważania układają się w spójny wywód o współczesnym Kościele - interesujący zarówno dla tych, którzy są w kryzysie wiary, jak i tych, którzy chcą sobie tę tematykę uporządkować w głowie. Autor stawia pytania, które zadaje sobie wielu tzw. przeciętnych katolików; to nie jest wykład akademicki, a przyjazne wiernemu wytłumaczenie, o co chodzi w kościele – instytucji i kościele - wspólnocie.

Nota o autorze:

Ks. Jan Frąckowiak – urodzony w Poznaniu, wyświęcony na kapłana w roku 2009. Pracował jako wikariusz w Wolsztynie i w Komornikach. Studiował teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat. Jest rektorem Seminarium Duchownego w Poznaniu. Wykłada na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu.

Jak mam WIERZYĆ, skoro NIE WIEM?

To książka dla każdego, kto chciałby się dowiedzieć, jak radzić sobie z kryzysami w wierze i jak przekonać własne serce, by chciało kochać Boga.

Jak wierzyć w Boga, którego nie widzimy? Nie umiemy nawet potwierdzić, czy On w ogóle istnieje. Jak się modlić, skoro nie mamy pewności, że Ktoś nas TAM w ogóle słyszy? Może wszystko to nieprawda i nie warto się tym zajmować?

Autor przyznaje, że wiara nie jest czymś łatwym. Nie tylko dlatego, bo dotyczy spraw, które nie mieszczą się nam w głowie, ale także dlatego, bo nie mieliśmy szansy się do niej przygotować – po prostu znaleźliśmy się w tej rzeczywistości. Przez to wiara często nas zaskakuje, ale – co ważniejsze – dzięki temu staje się jeszcze bardziej niesamowita.

Nota o autorze:

Ks. Jan Frąckowiak – urodzony w Poznaniu, wyświęcony na kapłana w roku 2009. Pracował jako wikariusz w Wolsztynie i w Komornikach. Studiował teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat. Jest rektorem Seminarium Duchownego w Poznaniu. Wykłada na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu.

Kardynał Stefan Wyszyński był prymasem Polski przez ponad trzy dekady (1948–1981), niemniej w pamięci Polaków z tych trzydziestu trzech lat najmocniej osadziły się trzy – obejmujące czas jego uwięzienia. Mocnym świadectwem tego okresu są zapiski, które Prymas Tysiąclecia prowadził przez cały czas odosobnienia. Poznajemy z nich więzienną codzienność Wyszyńskiego oraz jego niezłomność. Kardynał Zenon Grocholewski w swojej książce zwraca szczególną uwagę na dwa jej aspekty, wyłaniające się z Zapisków więziennych. Po pierwsze: jak Prymas, nieprawnie pojmany i przetrzymywany w odosobnieniu, rozumiał miłość nieprzyjaciół; i jak sam ją praktykował. Po drugie: jak owa niepewna sytuacja kształtowała jego rozumienie lęku i męstwa.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

• Ostatnia na rynku książka kard. Z. Grocholewskiego

• W środku pocztówka (jako zakładka) ABC Społecznej Krucjaty Miłości kard. Wyszyńskiego

Nota o autorze:

Kardynał Zenon Grocholewski (1939–2020) wieloletni Prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej; w latach 1972–2015 pracował w Kurii Rzymskiej, ponadto pełnił wiele innych funkcji na Stolicy Piotrowej. Jako wykładowca uniwersytecki wygłaszał referaty w wielu krajach, otrzymał tytuł doktora honoris causa ponad dwudziestu uniwersytetów na całym świecie. Autor licznych publikacji w różnych językach. Laureat prestiżowych wyróżnień i nagród o wymiarze międzynarodowym.

ak ogarnąć swoje życie? Co zrobić, by odnajdywać sens w zdarzeniach dnia codziennego?
Czy to, co wydaje się z góry przegrane, może nas ubogacać i zmieniać na lepsze?
Gdzie szukać szczęścia?
Jak żyć, by czuć się dobrze ze samym sobą?
Takie i podobne pytania zadaje sobie wielu z nas. Książka Jerzego Jabłońskiego – napisana lekkim, przystępnym językiem, ze swadą i poczuciem humoru – może naprowadzić na wiele rozwiązań i pomóc wypracować metody radzenia sobie z sytuacjami, które wydają się beznadziejne. Tym bardziej że wcale nie trzeba wszystkiego ogarniać… Autor przekonuje, że warto dać sobie prawo do błędów, a także udowadnia, że „najzwyklejsze nieogarnianie” to jeden z najpiękniejszych paradoksów życia… i wiary.
Warto sięgnąć po nową książkę Jerzego Jabłońskiego napisaną w podobnym stylu, co ciesząca się bardzo dobrymi opiniami „Miłość nie ogarniam. Męskie spojrzenie na życiowe sprawy”. Autor znów z polotem i lekkością dzieli się swoim życiem. Zaskakuje, wzrusza, śmieszy, przede wszystkim zmusza do refleksji i podnosi na duchu.

Co mogła czuć biblijna Ewa, gdy obserwowała narastający konflikt między jej synami, Kainem i Ablem? Czy przypuszczała, jak skończy się zatarg między braćmi? Czy próbowała zapobiec katastrofie? Jakie emocje mogły jej towarzyszyć w tamtej chwili?

„Opowieści biblijne oczami kobiet” to książka o kobietach i o tym, co jest dla nich ważne: o dojrzewaniu i mierzeniu się z życiem, o zaufaniu Bogu i mężowi, o stracie oraz o trudach i dylematach macierzyństwa: tego długo wyczekiwanego i tego zupełnie niespodziewanego.
Autorka udziela głosu matkom, żonom, siostrom i córkom bohaterów znanych historii biblijnych, ukazując świat kobiecych emocji wobec osobistych dramatów i trudnych sytuacji życiowych, w jakich często stawiani jesteśmy także i my.

Dlaczego warto kupić tę książkę?
* Większość historii w Starym Testamencie jest pisana z pozycji patriarchalnej. Główną rolę grają mężczyźni, a ich matki, żony, siostry i córki stanowią ledwo zauważalne tło. W książce ujęte jest całkiem nowe spojrzenie na wydarzenia właśnie z ich perspektywy.
* Książka opowiada o prawdach uniwersalnych, więc może spodobać się każdej kobiecie. Singielka, żona, matka, wierząca lub niewierząca, każda czytelniczka przeżyje szereg emocji i rozterek. Na pewno w którymś z opowiadań odnajdzie swoją własną historię i skonfrontuje swoje emocje i wybory z tymi przeżywanymi i dokonywanymi przez bohaterki. Problemy i dylematy Ewy, Noemi, Sary, Adiny i Tamar okazują się bowiem bardzo podobne do tych przeżywanych przez współczesne kobiety.
Fragment z książki
Obietnica
Rdz 15-18, 1-12; 21, 1-14; 22, 1-3
„Patrzcie na niewiastę jak młoda gołębica i jej oblubieńca jak dąb postawnego” – tak w dniu zaślubin śpiewali o nas liczni goście i właśnie tak jawiliśmy się sobie nawzajem: niewiasta o pięknym, jasnym obliczu oraz pełen powagi młodzieniec o szlachetnych rysach. Kiedy czekałam na niego z rodzicami i krewnymi w progu domu z zapaloną lampką w dłoni i kiedy szłam w uroczystym orszaku do jego domu, cała drżałam. Zakryta gęstym welonem tańczyłam, śpiewałam i nie odmawiałam sobie miodu z orzechami i chłodzącego szerbetu, świętując w izbie dla niewiast. Każdą częścią swego ciała czułam, że mój ukochany da mi szczęście i niczego nie pragnęłam bardziej, niż być lojalną żoną i obdarować go tym samym. To marzenie okazało się jednak większym wyzwaniem, niż jako młoda mężatka mogłam sobie wyobrazić.”

Opowiadania
1. Matka zabójcy
2. Arka Noemi
3. Obietnica
4. Ważniejsze niż szczęście
5. Przebaczenie

Nota o autorce
Joanna Osesik - pisarka, tłumaczka, a przez wiele lat także wykładowczyni pisania akademickiego i tłumaczeń literackich na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka Kursu Kreatywnego Pisania na Polskiej Akademii Nauk. Laureatka młodzieżowych konkursów literackich i założycielka Studenckiego Koła Pisarskiego. Prywatnie – tak jak jej bohaterki – stawiająca czoła różnym dylematom żona i matka. W wolnym czasie pisze opowiadania na zamówienie, firmując je własną marką mypresents.eu.