Kwiecień, rok 1945. Do siedziby Adolfa Hitlera na specjalne wezwanie wodza zostaje sprowadzony „szlachetny Żyd”, Eduard Bloch. Ten sam, który przez wiele lat leczył matkę kanclerza Rzeszy, za co Hitler był mu szalenie wdzięczny. Führer oznajmia Blochowi, że dostąpi niebywałego zaszczytu spisania ostatniej rozmowy z nim. Wszystko dzieje się kilka dni przed śmiercią Hitlera. Rewelacja, jakiej nie było od lat! W książce zostaje ujawniony – nieznany do tej pory historykom w Polsce i na świecie – zapis z wywiadu rzeki, jakiego Adolf Hitler udzielił przed swoją śmiercią „szlachetnemu Żydowi”. Wódz Trzeciej Rzeszy, jeden z największych zbrodniarzy na świecie, tłumaczy się z tego, dlaczego nienawidził Żydów, opowiada o ciemnych stronach dzieciństwa, o tym, jak się upił do nieprzytomności, o swoim życiu erotycznym i o najszczęśliwszym dniu w życiu. Mocna, a zarazem szczera rozmowa! Lektura tekstu budzi emocje już od pierwszych stron! Dzięki tej „spowiedzi” będziemy mogli bliżej poznać zbrodniarza, który zmienił bieg dziejów na wiele lat. Wszystko zaczęło się od prostej historii. Christopher Macht, Niemiec z polskimi korzeniami, odnalazł zapiski rozmów przeprowadzonych przez wieloletniego lekarza matki Adolfa Hitlera – Eduarda Blocha. Ten „szlachetny Żyd”, jak zwykł o nim mawiać kanclerz Rzeszy, otrzymał od losu niebywałą szansę – führer przedstawia mu ofertę nie do odrzucenia. Bloch ma przeprowadzić z nim serię rozmów, na podstawie których po śmierci Hitlera ma powstać książka. Lekarz oczywiście przystaje na ofertę, nie mając innego wyjścia. Czy Adolf Hitler jest tyranem? Z pewnością tak. Czy ma ludzką twarz? Myślę, że po lekturze moich zapisków domniemani czytelnicy będą w stanie sami wydać stosowny osąd o tej bestii. Te nerwowe notatki i wszystkie przeżycia wokół kosztowały mnie zbyt wiele sił. Zdążyłem się już pogodzić z myślą, że w każdej chwili może po mnie przyjść śmierć. Dlatego niech te słowa pozostaną moją spuścizną. Stojąc teraz w obliczu Dni Ostatecznych wiem, że po ewentualnej publikacji tych rozmów padną oskarżenia – że spisał te notatki Żyd, że nie był w pełni sił umysłowych, albo zdaniem zatwardziałych nazistów – nie zasługiwał na to, by rozmawiać z Adolfem Hitlerem. Nie będę się bronił, bo nie będzie mnie już na świecie. Niechaj te gorące zapiski będą orężem w walce o moje dobre imię. Czy wystarczająco ostrym? Zapewne to okaże się dopiero po mojej śmierci… (Z wyjaśnień Eduarda Blocha)